Η μικρή Susan έχει προβλήματα (QUALED-01-EL)

Η Σούζαν - ένα κοριτσάκι άρχισε να πηγαίνει στο νηπιαγωγείο σε ηλικία πέντε ετών. Έχει ένα περίπλοκο ιστορικό ζωής- γεννήθηκε πρόωρα και εγκαταλείφθηκε από τη βιολογική της μητέρα αμέσως μετά τη γέννησή της. Λόγω επιπλοκών υγείας, το παιδί παρέμεινε στο νοσοκομείο στη ΜΕΘ, υπό τη φροντίδα εναλλασσόμενου προσωπικού. Δεν είχε ένα συγκεκριμένο άτομο μαζί της για να δημιουργήσει σχέση. Το πρώιμο τραύμα της εγκατάλειψης από τη μητέρα επιδεινώθηκε από το τραύμα που σχετίζεται με την ψυχολογική στέρηση.

Στην ηλικία του ενός έτους, το παιδί πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο και μεταφέρθηκε σε ίδρυμα, αλλά δεν τοποθετήθηκε σε επαγγελματική οικογένεια. Στην ηλικία των δύο ετών, το παιδί τοποθετήθηκε σε ανάδοχη οικογένεια.

Επί του παρόντος, το παιδί υποφέρει από άγχος, έχει συχνή επιθετική συμπεριφορά και αντιδρά ακατάλληλα ακόμη και στο παραμικρό άγχος. Δεν ανέχεται τις αλλαγές. Έχει πρόβλημα με ορισμένα είδη τροφίμων.

Οι κοινωνικοί λειτουργοί ξεκίνησαν με την ενδελεχή προετοιμασία του προσωπικού του νηπιαγωγείου για την άφιξη του παιδιού - ενημερώθηκαν για το ιστορικό της ζωής του παιδιού, για το πώς να το βοηθήσουν πιο επαγγελματικά και για τις κατάλληλες διαδικασίες.

Η διαχείριση του νηπιαγωγείου επέτρεψε μια ιδιαίτερα μακρά φάση προσαρμογής, κατά την οποία η ανάδοχη μητέρα μπορούσε να είναι παρούσα στο νηπιαγωγείο με το παιδί, ενώ αργότερα παρατάθηκε σιγά-σιγά ο χρόνος χωρίς τη μητέρα.

Οι δραστηριότητες στον παιδικό σταθμό ήταν προγραμματισμένες και προβλέψιμες για το παιδί, τυχόν αλλαγές στη ρουτίνα γνωστοποιούνταν στο παιδί εκ των προτέρων, τις ημέρες ειδικών δραστηριοτήτων (π.χ. συναυλία σε χώρο που δεν γνώριζε το παιδί) το παιδί παρέμενε στο σπίτι με τη μητέρα.

Το παιδί έμενε στον παιδικό σταθμό μόνο το πρωί και το απόγευμα το παραλάμβανε η μητέρα.

Το προσωπικό (συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού της κουζίνας που είναι υπεύθυνο για τη διανομή του φαγητού) είχε οδηγίες να μην κάνει σχόλια αν το παιδί αρνιόταν να φάει (σε καμία περίπτωση να μην το αναγκάσει να φάει).

Εάν το παιδί αντιδρούσε υπό την πίεση των συναισθημάτων όταν ήταν αγχωμένο, οι εκπαιδευτικοί βοηθούσαν το παιδί να ρυθμίσει τη συμπεριφορά του κατονομάζοντας το συναίσθημα ("Βλέπω ότι είσαι θυμωμένος", "Φαίνεσαι φοβισμένος", κ.λπ.), επιτρέποντας έτσι στο παιδί να εργαστεί καλύτερα με το συναίσθημα σε συνειδητό επίπεδο.

Οι εκπαιδευτικοί επικοινωνούσαν καθημερινά με τους γονείς και, σε συνεχή βάση, με τον ψυχολόγο του εκπαιδευτικού-ψυχολογικού συμβουλευτικού κέντρου, ώστε να μπορούν να τροποποιούν την προσέγγισή τους στο παιδί ανάλογα με τις ανάγκες του.

QUALED (with consultation of Eva Stanková, special pedagogue)