Η Romi πηγαίνει στην τράπεζα (INTEGRA-02-EL)

Η Romi είναι μια 39χρονη γυναίκα που αντιμετωπίζει προβλήματα με την ένταξη εδώ και πολλά χρόνια, σε σημείο που συχνά χάνει τους κοινωνικούς και υλικούς πόρους που χρειάζεται. Της είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ρυθμίσει είτε την υγεία της είτε την κοινωνική της θέση. Συχνά δεν εμφανίζεται στις ακροάσεις του γραφείου απασχόλησης προκειμένου να βρει εργασία, του Κέντρου Κοινωνικής Εργασίας προκειμένου να λάβει χρηματική κοινωνική βοήθεια και να συμμετάσχει στην εκπαίδευση, η οποία υπαγορεύεται από την ενεργή αναζήτηση εργασίας. Ως αποτέλεσμα, έχει ήδη χάσει μια σειρά από σημαντικές μεταβιβάσεις, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε προβλήματα ζωής, όπως η μη καταβολή του ενοικίου, της ασφάλισης υγείας κ.λπ. Προετοιμαζόταν γι' αυτή τη μέρα, αυτό το πρωί, για ολόκληρο τον προηγούμενο μήνα. Κάθε μέρα αναβάλλει την αναχώρηση. Πριν από ενάμιση μήνα, έλαβε μια ειδοποίηση από την τράπεζα ότι έπρεπε να επικοινωνήσει μαζί τους για να κανονίσει μια νέα τραπεζική κάρτα. Όλο το μήνα σχεδίαζε να πάει στην τράπεζα πρωί πρωί, όταν αυτή μόλις άνοιγε. Γνώριζε από παρατήρηση ότι εκείνη τη στιγμή υπήρχαν λίγοι πελάτες στην τράπεζα. μπαίνοντας ένιωσε ότι γίνεται συναισθηματική και αναστατωμένη και ιδιαίτερα προσεκτική για τον χώρο. Τoν εξέτασε και μπήκε μπροστά από το γραφείο. Όταν στεκόταν έτσι μπροστά στο παράθυρο, άκουσε τη δυνατή αναπνοή, σχεδόν γρυλίσματα, ενός άνδρα πίσω της. Ξαφνικά οι εικόνες του παρελθόντος πήραν χρώμα και ένας τρομακτικός κίνδυνος κατέκλυσε το σώμα της. Η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή, πάσχιζε να πάρει αέρα και ξαφνικά βρισκόταν πάλι σε εκείνο το υγρό δωμάτιο, ένα αβοήθητο κοριτσάκι στην αγκαλιά ενός μεθυσμένου πατέρα που την είχε κακοποιήσει σεξουαλικά για χρόνια. Με απαλή φωνή, η υπάλληλος τη ρώτησε πώς θα μπορούσε να τη βοηθήσει, αλλά η Romi δεν την άκουσε ξανά. Τότε όλα συνέβησαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Φώναξε από την αγωνία της και αντιδρώντας παρορμητικά άνοιξε την πρώτη πόρτα πρόσβασης στο άδειο γραφείο και την κλείδωσε πίσω της.

Παρατηρώντας τη μη λεκτική επικοινωνία της Romi, ο υπάλληλος της τράπεζας ευαισθητοποιήθηκε περισσότερο. Ένιωσε την ένταση, τον φόβο και το αυξημένο επίπεδο παρατήρησης της κατάστασης του πελάτη - στην φωνή της. Οι άνθρωποι που είναι υπερ-επιφυλακτικοί είναι συνεχώς σε επιφυλακή και επιρρεπείς σε υπερβολικές αντιδράσεις. Διατηρούν έντονη και ενίοτε εμμονική επίγνωση του περιβάλλοντός τους, ανιχνεύοντας συχνά απειλές ή οδούς διαφυγής.

Φυσικά, η τράπεζα διέθετε τους δικούς της φρουρούς ασφαλείας, αλλά αυτή τη φορά η υπάλληλος επενέβη διακριτικά ώστε να μην εμπλακεί ο φρουρός ασφαλείας. Πριν από λίγο καιρό, ολοκλήρωσε την εκπαίδευση "Trauma-informed Practice in the Community", όπου έμαθε επίσης τα βασικά στοιχεία της Μετατραυματικής Διαταραχής (PTSD).

Αναγνώρισε την έντονη συναισθηματική διέγερση της πελάτισσας, τις διεσταλμένες κόρες των ματιών, τον φόβο και την αγωνία της την ώρα του περιστατικού, αν και δεν γνώριζε την ιστορία της. Η πελάτισσα δεν ήταν καθόλου νοητικά παρούσα στο χώρο και στο χρόνο. Παρορμητικές συμπεριφορές ως αποτέλεσμα πιθανότατα ανεξέλεγκτων αντιδραστικών σκέψεων.

Ως εκ τούτου, ο υπάλληλος πλησίασε πρώτα την πόρτα του γραφείου και άρχισε να απευθύνεται με ενσυναίσθηση στην Romi που βρίσκονταν μέσα με απαλή φωνή. Συστήθηκε και είπε ότι εργάζεται στην τράπεζα εδώ και πολλά χρόνια. Εφόσον δεν υπήρξε ανταπόκριση από το εσωτερικό, συνέχισε τον απαλό της λόγο, μιλώντας για πιο καθημερινά πράγματα, και εδώ και εκεί ανάμεσα στις γραμμές είπε στη Romi ότι είναι μόνο δύο σε αυτό το τμήμα της τράπεζας, ότι η κατάσταση είναι ασφαλής.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο φύλακας ασφαλείας άδειασε το λόμπι και ανακατεύθυνε τους πελάτες.

Μετά από δεκαπέντε λεπτά, η υπάλληλος άκουσε την πρώτη κίνηση στην αίθουσα, βήματα.

Κάλεσε τη Romi να πλησιάσει πιο κοντά στην πόρτα. Στη συνέχεια συνέχισε και πάλι με μια ήπια αφήγηση της ιστορίας του (οικοδόμηση εμπιστοσύνης - προσωπική πτυχή).

Εν τω μεταξύ, απευθυνόταν συνέχεια στη Romi ανάμεσα στις προτάσεις και δημιουργούσε επαφή μαζί της. Αφού πέρασε μισή ώρα, η πόρτα ξεκλείδωσε και άνοιξε ελαφρώς και η υπάλληλος μπήκε στο δωμάτιο αργά και αθόρυβα, κλείνοντας την πόρτα πίσω της.

Πρόσφερε στη Romi μια καρέκλα με ψηλό προσκέφαλο, σε μισοκαθιστή θέση (άνεση), και η ίδια κάθισε στο σκαμνί δίπλα της, αλλά σε αρκετά μεγάλη προσωπική απόσταση, και πρώτα συντόνισε το ρυθμό της αναπνοής της με τον δικό της (σύνδεση). Παρατήρησε ότι η Romi ήταν δακρυσμένη και εξακολουθούσε να τρέμει ελαφρώς, αλλά είχε επιστρέψει στον τόπο και τον χρόνο.

Έμειναν για λίγο στη σιωπή και τη ρυθμική αναπνοή (γείωση) και στη συνέχεια η υπάλληλος τη ρώτησε πώς θα μπορούσε να τη βοηθήσει και της πρόσφερε ένα ποτήρι νερό.

Η εδραιωμένη σύνδεση και η ενσυναισθητική υποστήριξη οδήγησαν σε μια συζήτηση (αν και η Romi δυσκολευόταν να γνωρίζει και να περιγράφει εσωτερικές καταστάσεις για να περιγράψει την αντίδραση πανικού της), κατά την οποία η υπάλληλος της έδωσε πληροφορίες σχετικά με το πού θα μπορούσε να διαβάσει και να αυτοεκπαιδευτεί για το τι μπορεί να γίνει σε καταστάσεις όπως η δική της σήμερα το πρωί. Επιπλέον, της παρέδωσε επίσης ένα φυλλάδιο σχετικά με ένα δωρεάν σημείο πρόσβασης σε ψυχολογική και ψυχιατρική κοινότητα, όπου μπορεί επίσης να λάβει πολύτιμες πληροφορίες μέσω τηλεφώνου ή, για αρχή, να ενταχθεί στη δωρεάν διαδικτυακή συμβουλευτική της κοινότητας (ενδυνάμωση).

Integra Institute, Sonja B. Eisenreich