Η Βικτώρια περπατάει στο δωμάτιο (UNIRI-05-EL)

Η Βικτωρία είναι μια 75χρονη κυρία που μόλις πρόσφατα εντάχθηκε στο γηροκομείο. Τα παιδιά της που ζουν στο εξωτερικό κανόνισαν να πάει η μητέρα τους στο γηροκομείο αφού οι γείτονες τους ενημέρωσαν ότι η Βικτωρία είχε περιστατικά όπως το να κάψει το γεύμα της αφού το ξέχασε και να πέσει στο δρόμο ερχόμενη από το κατάστημα. Η Βικτωρία φιλοξενήθηκε σε ένα υπνοδωμάτιο με άλλους δύο ενοίκους. Ένα μήνα μετά την άφιξή της, κάποια προσωπικά αντικείμενα από άλλα δωμάτια εξαφανίστηκαν. Στη συνέχεια, η Βικτωρία άρχισε να έχει αυξημένους καρδιακούς παλμούς, υψηλή αρτηριακή πίεση και αναπνευστικά προβλήματα (έλλειψη αέρα και αίσθημα ρηχής αναπνοής) τα βράδια. Τα συμπτώματα αυτά δεν υπήρχαν κατά την εισαγωγή της. Σύντομα, οι συγκάτοικοι ανέφεραν ότι η Βικτωρία περιφέρεται στο δωμάτιο κατά τη διάρκεια της νύχτας και ότι είναι ευερέθιστη κατά τη διάρκεια της ημέρας, χάνει τα πράγματά της και στη συνέχεια κατηγορεί τους συγκατοίκους ότι τα πήραν.

Το νοσηλευτικό προσωπικό απέδωσε την αλλαγή στην υγεία και τη συμπεριφορά στη διαδικασία προσαρμογής και ενδεχομένως ακόμη και στα πρώτα σημάδια άνοιας, δεδομένου ότι παρατήρησαν ότι μερικές φορές δεν γνωρίζει την ημερομηνία ή την ώρα. Τον επόμενο μήνα η Βικτωρία έγινε ακόμη πιο αποτραβηγμένη, καχύποπτη απέναντι στο νοσηλευτικό προσωπικό με εμφανείς αλλαγές στη διάθεση και κοιμόταν μόνο με αναμμένα φώτα. Αυτό που δεν γνώριζε το προσωπικό ήταν ότι η Βικτωρία ήταν θύμα ληστείας στο σπίτι. Πέντε χρόνια νωρίτερα, τα μεσάνυχτα, δύο εισβολείς εισέβαλαν στο σπίτι της. Όταν εκείνη ξύπνησε και τους διέκοψε, την απείλησαν ότι θα τη σκοτώσουν. Ήταν τόσο φοβισμένη που κατουρήθηκε πάνω της. Δεν φοβόταν μόνο για τη ζωή της, αλλά ένιωθε πολύ ντροπιασμένη για την αντίδρασή της, που δεν το συζητούσε με κανέναν.

Το ιατρικό προσωπικό συνειδητοποίησε ότι οι αυξημένοι καρδιακοί παλμοί, η αρτηριακή πίεση μαζί με τις διαταραχές του ύπνου, η ευερεθιστότητα, τα προβλήματα συγκέντρωσης και η ανάγκη να είναι αναμμένα τα φώτα μπορεί να σχετίζονται με ένα πιθανό ψυχολογικό τραύμα.

Αναγνώρισαν ότι ορισμένες από τις συμπεριφορές της Βικτωρίας που χαρακτηρίστηκαν ως δύσκολες (κατηγορώντας τους άλλους ότι παίρνουν τα πράγματά της, νυχτερινές βόλτες, αναμμένα φώτα) θα μπορούσαν στην πραγματικότητα να είναι μια αντίδραση που ξεκίνησε μετά την εξαφάνιση κάποιων αντικειμένων.

Η Βικτωρία κλήθηκε για μια συζήτηση με την προϊσταμένη νοσοκόμα. Η προϊσταμένη νοσοκόμα διόρθωσε το πρόγραμμά της για να βεβαιωθεί ότι έχει αρκετό χρόνο για τη Βικτωρία και έκλεισε το τηλέφωνό της. Όταν η Βικτωρία μπήκε μέσα, της πρότεινε να διαλέξει τη θέση που προτιμά, της πρόσφερε λίγο τσάι και την ρώτησε αν αισθάνεται άνετα. Η προϊσταμένη νοσηλεύτρια μπορούσε να δει ότι η Βικτωρία ένιωθε ανασφάλεια και καχυποψία για τη συζήτηση και έτσι χρησιμοποίησε τον προβληματισμό στην προσπάθειά της να διευκολύνει τη συζήτηση. Αργότερα στη συζήτηση η Βικτωρία αισθάνθηκε αρκετά άνετα ώστε να εκφράσει τις ανησυχίες της για τα πράγματα που λείπουν και την πιθανότητα να έχουν κλέφτη στην εγκατάσταση.

Η προϊσταμένη νοσηλεύτρια μαζί με άλλα μέλη του προσωπικού πρότεινε στη Βικτωρία να αναδιοργανώσει τις συνθήκες διαβίωσης για να νιώσει πιο ασφαλής. Το κρεβάτι της Βικτωρίας είναι το πιο απομακρυσμένο από την πόρτα, της δόθηκε ένα χρηματοκιβώτιο για τα προσωπικά της αντικείμενα και μια μικρή λάμπα νυκτός.

Η Βικτωρία άρχισε να έχει τακτικές συναντήσεις με τον σύμβουλο των εγκαταστάσεων και με τον καιρό μπόρεσε να μιλήσει για το τραυματικό γεγονός πριν από πέντε χρόνια. Καθώς ήταν σε θέση να αισθάνεται ασφαλής και προστατευμένη, η διάθεσή της, ο ύπνος, η υγεία και οι κοινωνικές της σχέσεις βελτιώθηκαν.

Assist. Prof. Aleksandra Stevanović, psychol. PhD (UNIRI-MEDRI)