Η Αμέλια και το άρωμα (INTEGRA-07-EL)

Σε ένα πολυσύχναστο εμπορικό κέντρο, η Αμέλια βρίσκεται περικυκλωμένη από μια θάλασσα ανθρώπων. Περιηγείται ανάμεσα στις πολύχρωμες βιτρίνες, προσπαθώντας να βρει τα τέλεια δώρα για τους αγαπημένους της. Καθώς μπαίνει σε ένα κατάστημα καλλυντικών, μια γνώριμη μυρωδιά ανδρικής κολόνιας πλανάται στον αέρα.

Σε μια στιγμή, η καρδιά της Αμέλια χτυπάει γρήγορα και το σώμα της παγώνει. Το άρωμα είναι αλάνθαστο - είναι η ίδια κολόνια που φορούσε ο θύτης της κατά τη διάρκεια των χρόνων βαριάς ενδοοικογενειακής βίας που υπέστη. Οι αναμνήσεις επανέρχονται, κατακλύζοντας τις αισθήσεις της. Το άρωμα φέρει το βάρος του φόβου, του πόνου και των διαλυμένων ονείρων.

Ξαφνικά, το άλλοτε πολύβουο εμπορικό κέντρο μεταμορφώνεται σε μια θολούρα χάους. Η χαρούμενη φλυαρία των αγοραστών αναμειγνύεται με τον απόηχο σκληρών λέξεων και κραυγών από το παρελθόν της. Η αναπνοή της Αμέλια γίνεται πιο ρηχή και οι παλάμες της γίνονται υγρές. Αισθάνεται παγιδευμένη, σαν να κλείνουν οι τοίχοι γύρω της. Ψάχνοντας μανιωδώς για μια διέξοδο, το βλέμμα της Αμέλια πέφτει σε ένα κοντινό παγκάκι. Τριγυρνάει προς το μέρος του, έχοντας απεγνωσμένα ανάγκη από μια ανάπαυλα από την πλημμύρα των αναμνήσεων που απειλούν να την καταπιούν. Πέφτοντας στο παγκάκι, δάκρυα τρέχουν στο πρόσωπό της, αναμειγνύονται με την οδύνη που αναβλύζει μέσα της.

Μια πωλήτρια έχει παρατηρήσει την Αμέλια. Τι πρέπει να κάνει;

Σε μια αντίδραση με γνώμονα το τραύμα, η πωλήτρια θα πρέπει να επιδείξει ευαισθησία, ενσυναίσθηση και σεβασμό στα όρια της Αμέλια. Θα πρέπει να δημιουργήσει ένα υποστηρικτικό περιβάλλον, να αναγνωρίσει τον αντίκτυπο του τραύματος και να στοχεύσει στην παροχή παρηγοριάς, ενώ παράλληλα θα πρέπει να εξουσιοδοτήσει την Αμέλια να καθορίσει μόνη της τις ανάγκες της και να αναζητήσει βοήθεια, αν το επιθυμεί:

Η παρατηρητική πωλήτρια, εκπαιδευμένη στην αναγνώριση σημείων δυσφορίας, προσεγγίζει την Αμέλια με ευγενική και συμπονετική συμπεριφορά. Κάνει μερικά βήματα πιο κοντά, διατηρώντας μια απόσταση σεβασμού, και μιλάει απαλά, κατανοώντας την ευαισθησία της κατάστασης.

Πωλήτρια: "Με συγχωρείτε, κυρία μου. Παρατήρησα ότι κάτι φαίνεται να σας έχει προκαλέσει έντονη συναισθηματική αντίδραση. Είστε καλά; Μπορώ να σας βοηθήσω;"

Ο τόνος της πωλήτριας μεταδίδει γνήσιο ενδιαφέρον, αναγνωρίζοντας ότι η Αμέλια μπορεί να χρειάζεται υποστήριξη χωρίς να εισβάλλει στον προσωπικό της χώρο ή να την καταβάλλει περαιτέρω. Παρέχοντας την ευκαιρία στην Αμέλια να εκφράσει τις ανάγκες της ή να αναζητήσει βοήθεια, η πωλήτρια σέβεται την αυτονομία της και την εξουσιοδοτεί να λαμβάνει αποφάσεις για τη δική της ευημερία.

Η Αμέλια, η οποία εξακολουθεί να είναι συγκλονισμένη από τις αναμνήσεις και τα συναισθήματα που την κατακλύζουν, πασχίζει να βρει τη φωνή της, αλλά εκτιμά την ευγενική προσέγγιση της πωλήτριας. Καταφέρνει να απαντήσει ανάμεσα σε δακρυσμένες αναπνοές.

Αμέλια: "Εγώ... χρειάζομαι ένα λεπτό. Είναι... είναι η μυρωδιά. Μου θυμίζει κάτι... οδυνηρό".

Η πωλήτρια, διατηρώντας τη συμπονετική της στάση, αναγνωρίζει τα συναισθήματα της Αμέλια και επικυρώνει την εμπειρία της, χωρίς να αναρωτιέται για λεπτομέρειες.

Πωλήτρια: "Καταλαβαίνω. Λυπάμαι πολύ που αισθάνεστε έτσι. Σας παρακαλώ, πάρτε όσο χρόνο χρειάζεστε. Αν υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω για να σας υποστηρίξω ή να δημιουργήσω ένα πιο άνετο περιβάλλον, παρακαλώ ενημερώστε με".

Τα λόγια της πωλήτριας μεταφέρουν τη δέσμευσή της να προσφέρει έναν ασφαλή και υποστηρικτικό χώρο για την Αμέλια. Αποφεύγει να την πιέζει με περιττές ερωτήσεις και αφήνει την Αμέλια να υπαγορεύει τον ρυθμό της αλληλεπίδρασής τους. Η Αμέλια, αν και ακόμα συγκλονισμένη, αισθάνεται μια αχτίδα παρηγοριάς στην ενσυναισθητική απάντηση της πωλήτριας. Εκτιμά την αναγνώριση των συναισθημάτων της και την προσφορά βοήθειας χωρίς παρενόχληση. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, η Αμέλια βρίσκει τη δύναμη να απαντήσει.

Αμέλια: "Σας ευχαριστώ. Νομίζω ότι... Χρειάζομαι ένα λεπτό για να συγκεντρωθώ".

Πωλήτρια: "Φυσικά, πάρτε όσο χρόνο χρειάζεστε. Θα είμαι κοντά σας αν χρειαστείτε οτιδήποτε. Να θυμάσαι ότι δεν είσαι μόνη σου".

Η πωλήτρια απομακρύνεται, σεβόμενη την ανάγκη της Αμέλια για χώρο, εξασφαλίζοντας παράλληλα τη διαθεσιμότητά της αν η Αμέλια επιλέξει να ζητήσει βοήθεια ή υποστήριξη αργότερα. Διατηρεί ένα άγρυπνο μάτι από απόσταση, έτοιμη να προσφέρει βοήθεια αν της ζητηθεί, ενώ παράλληλα αφήνει στην Αμέλια τον απαραίτητο χρόνο και την ιδιωτικότητα για να επεξεργαστεί τα συναισθήματά της.

INTEGRA Institut